من به عنوان یک روزنامه نگار و بچه مردم در کف خیابان حضور داشتم. اگرچه به عنوان یک فرد و بیشتر به عنوان کسی که به شاعری متهمم به شدت دنیای شخصی خودم را داشتم. دنیای شخصی ای که بیشتر متعلق به دو - سه دهه قبل از تولدم بود. شکل لباس پوشیدن و سلیقه فیلم دیدن و موسیقی گوش کردنم به هیچ وجه به هم نسلانم ربط نداشت. از همان نوجوانی غلامحسین بنان همدم تنهایی من بود و فیلم های فورد و زینه‌مان و کیمیایی سینمای مورد علاقه ام. چه گوارا و جمیله بوپاشا آدم های آرمانی ام بودند و کوه های سیرا ماسترا را بهتر از جنگل های مازندران می شناختم اما این سلیقه شخصی و دنیای شاعرانه من بود. من بچه کف خیابان بودم و سر و تهم را می زدند باید از توی کوچه ها جمعم می کردند. بعدها که روزنامه نگار شدم این عادت توجه به آدم های کوچه و خیابان در من باقی ماند. این علاقه به فرهنگ های بومی و کشف آداب و رسوم مردمانی که هم شکل من نیستند هم. در عین حال که سعی داشتم به هر قیمتی که شده فردیت خودم را حفظ کنم و تن به عادات فراگیر بس بسیاران ندهم می خواستم بدانم دیگران چه سوداها و آرزوهایی در سر دارند
با اینکه ادبیات خودم را داشتم اما می خواستم زبان دیگران را و به ویژه زبان نسل پیش از خود و زبان نسل پس از خود را بفهمم؛ چرا که این درک و فهم را نیاز ضروری کار یک روزنامه نگار می دانستم و می دانم. بعدها که سیاسی نویسی برایم جدی تر شد این ضرورت را بیشتر احساس کردم. نمی شود درباره مملکت داری و حکمرانی سخن گفت و در مقام منتقد حاضر شد بی‌آنکه بدانی اکثر مردم چه می خواهند و چه نمی خواهند.
بخش اعظمی از مشکلاتی که ما امروزه ما با آن درگیریم محصول عدم شناخت فرادستان از جامعه ایرانی است.شناخت مردم به صورت عام و نسل جوان به صورت خاص مهم است. شناخت زندگی عامه مردم و گرفتاری‌هایشان مهم است.
با صورت مسئله پاک‌کردن راه به دهی نمی‌توان برد. اصلا دیگر صورت مسئله ای وجود ندارد. آن چه گاهی صورت مسئله می پنداریم خود مسئله است و در هیچ جای دنیا مسئله را پاک نمی کنند بلکه مسئله را حل می کنند.
مخلص کلام این که نسلی از راه رسیده است که سوداها و تمناهایش بالکل از جنس دیگری است. بخواهیم یا نخواهیم با این نسل سروکار خواهیم داشت. با انکار آنها چیزی عوض نخواهد شد. با آنها نمیشود با زبان قهر و غضب سخن گفت. برای شناختشان از آنها که این نسل را می شناسند بپرسید به شما خواهند گفت با چه کسانی طرف هستید. البته بسیاری از شما با این نسل سروکار داشته اید. دست کم اگر نه در منزل خودتان در منزل خواهری یا برادری و اگر نه در منزل دوستی یا آشنایی دیده اید این نمونه‌ها را اما شاید خیالتان رسیده این نمونه ها استثنایند. خیر قربان! استثنا نیستند. مشتی هستند نمونه خروار. نسلی که می خواهد زندگی کند. به شیوه خودش. و به هر قیمتی.»
خبرآنلاین
جدیدترین اخبار
پربیننده ترین
